Magnus the magnificent

Sommige etappes van de Tour voelen als meerdere etappes ineen. Voor Magnus Cort Nielsen zal de etappe van vandaag waarschijnlijk precies zo gevoeld hebben.

Op de eerste van drie opeenvolgende dagen in de Franse Alpen begon de dag met relatieve rust. De rit startte omhoog naar de Côte de Chevenoz waarnade renners met grote snelheden de afdaling invlogen naar Thonon-les-Bains. Het bleek de aanzet tot een mooie ontsnapping. Op 60 km van de 148 km lange etappe sprongen Cort en zijn Italiaanse ploegmaat Alberto Bettiol samen met 23 andere renners weg uit het peloton. Met nog zo'n 40 kilometer te gaan zou Bettiol uiteindelijk vooraan nog weg demarreren.

Slechts enkele kilometers later wachtte echter een bizarre wending. Een groep demonstranten, die de aandacht wilde vestigen op de klimaatproblematiek, hadden zich op de weg opgesteld, sommigen letterlijk aan elkaar geketend. Er werden rookbommen afgestoken die de lucht compleet roze kleurden. Bettiol slingerde tussen de zittende demonstranten door en bleef aanvallen, maar werd kort daarna door de wedstrijdleiding tot stilstand gebracht. Nadat het protest was ontruimd en het peloton weer bij was, werd de wedstrijd hervat. Bettiol mocht iets eerder vertrekken terwijl de rest van de renners nog even moest wachten. Bettiol behield daarmee zijn 29 seconden voorsprong op de kopgroep.

Tijdens de beklimming van Megève werd Bettiol teruggehaald door de achtervolgende groep van 12 met nog 10 km te gaan tot de finish van de etappe. Bettiol viel al snel daarna weg uit de groep. Hij had zijn rol van de dag perfect uitgevoerd. Door zijn aanval zat z'n ploeggenoot Cort veilig in de achtervolgende groep, zonder een trap op kop te hoeven doen. Met nog 6 kilometer te gaan kon Cort het tempo van de groep echter ook niet meer bijbenen. De kans van de ploeg op een ritzege leek daarmee verkeken. Bettiol was uitgeput. Cort leek afgeschreven.

Maar dat was hij niet. Hij vocht zich een weg terug naar de groep, die verder uitgedund was. De finish naderde en de laatste aanval op de streep werd geleid door Nick Schultz van BikeExchange. Hij ging hard van start en zag er sterk uit, maar Cort zat hem op de hielen. In een sprint die eindeloos leek te duren moest Cort diep gaan. Zij aan zij. De laatste meters. Aan de finish haalde Cort's voorwiel dat van Schutlz met slechts centimeters verschil in. Hij had de etappe gewonnen en 's werelds snelste fiets had weer een race gewonnen, op een klim, na een sprint. Echt overal de snelste.

Bettiol nam een welverdiende prijs voor meest strijdlustige renner van de dag mee naar huis.

"Het was ongelooflijk. Ik kan niet geloven wat er vandaag is gebeurd",

zei een uitgeputte Cort na de finish. "Ik zat zo lang op de limiet op deze klim. Gelukkig had ik Bettiol. Hij was echt sterk en zat op kop, wat betekende dat ik in de groep kon rijden en wat energie kon sparen. Op de een of andere manier verloor ik de groep een paar keer in de laatste kilometers, maar plotseling zat het allemaal weer bij elkaar en was ik er op het juiste moment."

"Ik zag een bord van de Tour de France en ik zei tegen mezelf: 'Deze is van mij.' Ik moest hem gewoon hebben, ongeacht de prijs" voegde hij eraan toe. "Het gaat niet groter worden dan dit."