Mona neemt Andorra over

Het waren bekende omstandigheden voor Mona Mitterwallner: een start op grote hoogte, een deelnemersveld met alle wereldtoppers en dreigende zware bewolking boven het parcours. Het leek veel op het Wereldkampioenschap Mountainbike Marathon dat ze een paar weken geleden had gewonnen.

Maar er was iets heel belangrijks dat deze gelegenheid speciaal maakte: de kans op een overwinning in de Elite UCI World Cup. Deze wereldwijde serie is misschien wel de meest prestigieuze competitie voor mountainbiken, waar de allerbeste rensters van over de hele wereld samenkomen. Een overwinning in de Wereldbeker betekent dat je naam wordt bijgeschreven in de geschiedenisboeken van de sport. Mona staat daar al in, maar tot nu toe was het haar nog niet gelukt om een overwinning in de Wereldbeker te behalen.

Direct vanaf het startschot was Mona sterk aanwezig aan de kop van de wedstrijd. Ondanks haar jonge leeftijd van 21 jaar, reed ze erg volwassen. Ze had waarschijnlijk de kracht om al vroeg in de race aan te vallen op haar snelle LAB71 Scalpel, maar in plaats daarvan koos ze ervoor om rustig te blijven en af te wachten.

In de derde ronde passeerde Mona de huidige Franse wereldkampioene Pauline Ferrand-Prévot en nam ze de tweede plaats over. Alleen de Zwitserse nationale kampioene Alessandra Keller stond nu nog tussen haar en goud.

Tegen de tijd dat ze de finish naderde, had Mona maar liefst 33 seconden voorsprong op Keller, die uiteindelijk tweede zou worden voor Ferrand- Prévot. Mona, die op het punt stond Elite World Cup-winnares te worden, keek een paar keer achterom na de laatste bocht, gaf high-fives aan haar fans langs de kant, voordat ze uiteindelijk over de streep kwam - met de armen hoog en zichtbaar geemotioneerd. 

"Een wereldprestatie op een bergtop in Andorra vandaag van Mona.  Op een parcours met zeer zware omstandigheden plaatste ze een goed getimede aanval om zo haar eerste MTB World Cup te winnen. Bravo!"

 "Eindelijk kwam alles samen," zei Mona na de finish. "En dat is alles wat nu in me opkomt. Ik weet niet of ik huilde van vreugde of van de pijn die ik voelde in de laatste twee ronden. Ik ging vandaag echt tot het uiterste. Ik dacht alleen maar aan al het werk, de twijfels en alle pijn van de afgelopen maanden."

"Ik wil het team, Cannondale, mijn familie en alle mensen die achter me staan ontzettend bedanken."

Nee- jij bedankt Mona! En van harte gefeliciteerd